Verner Panton (13.02.1926 r. – 5.09.1998 r.) uznawany jest za jednego z najbardziej wpływowych duńskich projektantów mebli i wnętrz XX wieku. Tworzył innowacyjne i futurystyczne projekty, wykorzystując liczne materiały (w szczególności tworzywa sztuczne) i żywe kolory. Jego styl był bardzo mocno zakorzeniony w latach 60., ale odzyskał popularność pod koniec XX wieku. Najbardziej znane modele mebli Pantona są wciąż produkowane.

Panton kształcił się w Technical School w Odense na inżyniera architekta. Następnie studiował architekturę na Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych (Det Kongelige Danske Kunstakademi) w Kopenhadze, którą ukończył w 1951 r. Przez pierwsze dwa lata swojej kariery zawodowej (1950-1952) pracował w biurze architektonicznym innego duńskiego architekta i projektanta mebli - Arne Jacobsena. Panton okazał się „enfant terrible" i otworzył własne studio projektowe.

Zdobył popularność dzięki innowacyjnym pomysłom architektonicznych, np. Składanemu Domowi (1955) oraz Domowi z Tektury [ang. Cardboard House] i Domowi z Plastiku [ang. Plastic House] (1960). Pod koniec lat 50. projekty jego krzeseł stały się dużo mniej konwencjonalne - nie miały nóg i wyraźnego oparcia. W 1960 r. Panton zaprojektował pierwsze w historii składające się z jednego elementu krzesło uformowane wtryskowo z plastiku: krzesło Stacking lub Krzesło S, które było jego najbardziej znanym i produkowanym na największą skalę projektem.

Pod koniec lat 60. i na początku lat 70. Verner Panton eksperymentował z projektowaniem całych przestrzeni: były to radykalne i psychodeliczne wnętrza wypełnione jego wygiętymi meblami, obiciami ścian, tkaninami i lampami. Panton jest znany z projektu wnętrza jednej z niemieckich łodzi, która jest teraz popularnym muzeum. Jest autorem projektu restauracji w hotelu Astoria w Trondheim, w której wykorzystano koliste wzory i cylindryczne meble.